از «په په شه» تا «خیبر»+عکس
متخصصان توانمند کشورمان با درک نیازهای آینده و بهره گیری از تجریبات فراوان 8 سال جنگ تحمیلی در زمینه کارکرد، قابلیت ها و سایر مسائل سلاح های تهاجمی اقدام به طراحی و ساخت یک نمونه تفنگ تهاجمی با کالیبر 5.56 نموده اند.به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، آنچه امروز در دستان هر سربازی در میادین نبرد سخت دیده می شود سلاح انفرادی نام دارد. پرتعدادترین نوع از این سلاح ها همان تفنگ های تهاجمی هستند و معروف ترین سلاح هجومی نیز کلاشنیکف است. امروزه چند نمونه سلاح هجومی در کشور موجود بوده و تولید می شود.
سابقه ساخت این نوع سلاح ها در کشور به حدود 81 سال گذشته یعنی 1309می رسد. تولید اسلحه گرم در کشور در این سال به صورت انبوه با ساخت تفنگ های های ZB آغاز شده و بعدها در جنگ جهانی دوم دولت ایران طی قراردادی تولید مسلسل های PPSH M1941 محصول شوروی را که در ایران به نام «په په شه» معروف شد را برای اتحاد جماهیر شوروی آغاز کرد و پس از آن نیز تولید این اسلحه را برای ارتش ایران ادامه داد.یک نمونه «په په شه» ساخت ایران با خشاب 31 تیر
په په شه مسلسل خودکاری با کالیبر 7.62 میلیمتر(قطر داخلی لوله یا قطر خارجی گلوله) و عملکرد فشار مستقیم گاز باروت بود. جرم آن با خشاب 4.19 کیلوگرم بوده و دو نوع خشاب 31 و 71 تیر داشت. طول آن 84.2 و طول لوله سلاح 27 سانتیمتر و سرعت خروج گلوله از لوله حدود 499 متر بر ثانیه بود.ژ-3در سالهای بعد انواع وارداتی سلاح که عموماً دست دوم بودند در اختیار نیروهای نظامی ایران قرار گرفت و تا قبل از انقلاب تفنگ های معرف ام-1 آمریکایی و ژ-3 آلمانی در ایران ساخته می شدند. ژ-3 که در راستای برنامه ریزی های انجام شده برای کشورهای منطقه به همراه ایران به ترکیه و پاکستان(اعضای پیمان سنتو) داده شده بود به سلاح سازمانی ارتش این کشورها تبدیل شد. البته تعدادی سلاح کلاشنیکف هم در کشور موجود بود که چندان مورد استفاده در نیروهای نظامی نبوده است.
ژ-3 در دقت و قدرت زبانزد است و محصول کمپانی هکلر و کخ آلمان است. این سلاح پس از جنگ جهانی دوم به بازیابی وجه آلمان در زمینه تسلیحات بسیار کمک کرد. بعد ها نمونه های مسلسل دستی و تیربار نیز از این سلاح ساخته شده و در کشورهای بسیاری به همراه نمونه اصلی ژ-3 به کار گرفته شد. بیش از 60 کشور جهان از ژ-3 در کشور خود استفاده کرده و چندین کشور از جمله برزیل، اسپانیا، پاکستان و ایران آن را در کشور خود ساخته اند.
به گزارش مشرق، نمونه استاندارد ژ-3 تفنگی با کالیبر 7.62 میلیمتر، جرم بیش از 4 کیلوگرم، طول کلی 1020 میلیمتر و طول لوله 450 میلیمتر است. این سلاح قوی گلوله خود را با سرعت 780 ت 800 متر بر ثانیه شلیک کرده و برد مؤثر 400 و برد نهایی 3750 متر را پدید می آورد. ژ-3 علاوه بر کسب شهرت به عنوان یک سلاح قوی همواره نیاز به نگهداری و نظافت منظم را نیز به کاربران خود تحمیل کرده است مثلاً در صورت استفاده از آن در محیط آب حتماً بایستی تحت روغنکاری و نظافت کامل قرار بگیرد تا ایراداتی چون گیر کردن بروز نکند.
ژ-3 با نرخ آتش بین 500 تا 600 تیر بر دقیقه و انرژی بالای گلوله های خود اسلحه ای مرگبار به شمار می رود. انرژی بالای فشنگ های مورد استفاده کمک می کند تا برای پرتاب نارنجک معروف به نارنجک سرتفنگی بدون تغییری بتوان ژ-3 را به کار گرفت. این سلاح از دو نوع قنداق ثابت و جمع شونده در داخل بدنه برخوردار است. دقت بالای این سلاح که مدیون طراحی دقیق اجزای آن است باعث شده تا تنها با نصب یک دوربین در بالای سلاح و دو پایه به عنوان اسلحه تک تیرانداز نیز استفاده شود.
از ادوات قابل نصب روی ژ-3 می توان علاوه بر سرنیزه، نارنجک سرتفنگی و دوربین معمولی و دید در شب را نام برد که با استفاده از دوربین و در نتیجه هدفگیری بهتر برد مؤثر این اسلحه نیز بهبود می یابد. با فراغت از جنگ تحمیلی صنایع دفاع کشورمان که متولی تولید این سلاح است ضمن تلاش برای افزایش کیفیت تولید، اقدام به ایجاد تغییراتی در این سلاح نیز نمود. متخصصان مبتکر کشورمان با علم به برخی ضعف های این سلاح از جمله وزن زیاد نوع بولپاپ آن را تولید کردند که منجر به کاهش 400 تا 500 گرمی جرم آن شد. در اسلحه های بولپاپ، خشاب به پشت قبضه منتقل شده که به این تریب ضمن حفظ یا افزایش طول لوله سلاح، از طول کلی اسلحه کم می شود. هر چند که به نظر در توسعه این نمونه از ژ-3 کوتاه شدن طول سلاح چندان مد نظر نبوده است.نمونه بولپاپ ژ-3 ساخت ایران
+ نوشته شده در دوشنبه هشتم مهر ۱۳۹۲ ساعت 18:0 توسط یوسف ناصرزاده
|








